Opublikowano na 2 maja 2018
Poprawa efektywności karmienia obniża poziom emisji gazów cieplarnianych u indyków
Poprawa efektywności konwersji paszy jest od długiego czasu elementem programów hodowlanych. Ma ona na celu zrównoważenie wysokich kosztów paszy. Wydajniejsze stosowanie pasz można łatwo powiązać z zyskami finansowymi. Jednak równolegle prowadziliśmy również badania nad korzyściami, jakie ta poprawa efektywności może przynieść środowisku naturalnemu w ujęciu długoterminowym. Nasz gość, Lilian Schaer, napisała poniższy artykuł w imieniu firmy Livestock Research Innovation Corporation (LRIC). Opisane są w nim przeprowadzone przez firmę Hybrid Turkeys oraz Uniwersytet w Guelph badania dotyczące wpływu poprawy efektywności konwersji paszy na poziom emisji gazów cieplarnianych u indyków.
Wpływ hodowli zwierząt i drobiu na środowisko stanowi duże wyzwanie dla rolnictwa. Głównymi problemami są emisje amoniaku oraz takich gazów cieplarnianych jak tlenek azotu, dwutlenek węgla oraz metan.
Zwiększone zainteresowanie gazami cieplarnianymi oraz ich wpływem na zmiany klimatyczne sprawiło, że producenci indyków w Ontario zapragnęli dokładniej przyjrzeć się poziomom emisji generowanym przez ich stada. Chcą dowiedzieć się, czy mają one związek z efektywnością karmienia lub cechami produkcyjnymi.
„Chcemy zobaczyć, czy możemy zidentyfikować jakiekolwiek różnice w zakresie emisji gazów cieplarnianych u ptaków” – wyjaśnia kierujący projektem prof. Ben Wood, wykładowca na Uniwersytecie w Guelph i genetyk w firmie Hybrid Turkeys. „Na przykład w przypadku przeżuwaczy jest to stosowane jako narzędzie do selekcji genetycznej”.
Profesor Wood i jego zespół badawczy odkryli, że wysokowydajna linia genetyczna indyków emitowała mniej gazu cieplarnianego na kilogram wyprodukowanego indyka niż linia genetyczna o niższej wydajności. Było to doskonale widoczne na poziomie stada, jednak dużo trudniejsze do wykrycia na poziomie poszczególnych ptaków.
Indyki są genetycznie selekcjonowane według kryterium wysokiej efektywności karmienia, co oznacza, że spożywają mniej paszy i lepiej wykorzystują dostępne w niej składniki odżywcze, a jednocześnie produkują więcej mięsa, co przekłada się na obniżenie emisji gazów cieplarnianych.
„Dużo gazów cieplarnianych powstaje w oborniku produkowanym przez ptaki, jednak produkowanie mniejszej ilości obornika sprawia, że do ściółki przedostaje się mniej składników odżywczych” – twierdzi Wood. „Duża część gazów cieplarnianych powstaje w ściółce, gdzie bakterie rozkładają azot białkowy, co jest bezpośrednią przyczyną ich powstawania”.
Zespół badawczy, w skład którego wchodził absolwent Clayton Gionet, przebadał ptaki z dwóch różnych populacji genetycznych (10 ptaków o wysokiej wydajności i dziewięć o niskiej). Ptakom podawano paszę i wodę oraz monitorowano w zamkniętych komorach środowiskowych, utrzymując takie same, stałe warunki środowiskowe dla obu grup ptaków.
W 28-dniowym okresie pobierania próbek zbierano dane dotyczące emisji amoniaku, metanu oraz dwutlenku węgla. Przeprowadzono również analizę odchodów i monitorowano masę ptaków oraz spożycie paszy, aby określić współczynnik konwersji paszy u poszczególnych ptaków.
Obliczono wartości szacunkowe emisji amoniaku, metanu i dwutlenku węgla, które wykazały, że ptaki o niskiej wydajności produkowały odpowiednio o 51,2 procent, 40,1 procent oraz 33,2 procent więcej tych gazów niż ptaki o wysokiej wydajności.
Produkcja amoniaku i metanu jest szczególnie powiązana z produkcją obornika. Ponieważ wszystkie badane ptaki spożywały ten sam typ paszy i przebywały w podobnych warunkach, różnicę ilości produkowanego obornika można przypisać różnicom cech produkcyjnych.
Kluczową kwestią dla producentów jest tu fakt, że tradycyjna selekcja w celu poprawy efektywności karmienia powoduje redukcję poziomu emisji gazów cieplarnianych wynikającą z produkcji indyka” – wyjaśnia Wood. „To niewiele jak na początek, jednak można to uznać duży krok w kierunku zrozumienia, jak współczynniki konwersji paszy mogą bezpośrednio i pośrednio wpływać na poziom emisji
Z tą wiedzą branża może również podjąć inne kroki w celu zmniejszenia poziomu emisji gazów cieplarnianych, np. stosować różne sposoby postępowania ze ściółką. „Wiele można zrobić na poziomie indycznika, jednak będziemy dalej prowadzić selekcję według kryterium konwersji paszy, aby osiągać dalsze sukcesy w zmniejszaniu poziomu emisji gazów cieplarnianych przy produkcji indyka” – dodaje Wood.
Projekt został sfinansowany przez Canadian Poultry Research Council (Kanadyjską Radę ds. Badań nad Drobiem), Turkey Farmers of Canada (Stowarzyszenie Producentów Indyków w Kanadzie) oraz Turkey Farmers of Ontario (Stowarzyszenie Producentów Indyków w Ontario).
Niniejszy artykuł został opublikowany po raz pierwszy w kwietniu 2018 r. w czasopiśmie Canadian Poultry Magazine. Przedruk za zgodą wydawcy.
